Wat is een praline?
Wat wordt bedoeld met het woord "praline"?
Volgens de regels van de semantiek is de praline in de Franse taal een geroosterde amandel of hazelnoot, omhuld met gesmolten en geglaceerde suiker. In België verwijst praline eerder naar een bonbon van gevulde chocolade. Overigens is de term praline van Belgische oorsprong. Wat in België praline wordt genoemd, heet in Frankrijk een “crotte de chocolat” (chocoladebolletje). Daarbij moet worden gezegd dat er in werkelijkheid net zoveel definities van de term praline bestaan als dat er productieprocessen zijn.
Van het omhullen tot het gieten
De productieprocessen van de pralines waren in het begin echter beperkt tot het omhullen of het gieten. Het omhullen gebeurt door de vulling in een bad van vloeibare chocolade te dopen of door deze vulling door een gordijn van chocolade te halen. Het resultaat is een gevarieerd assortiment aan pralines. Het gieten is een ander traditioneel productieproces van de praline, dat bestaat uit het gieten van vloeibare chocolade in een holle gietvorm. De zo verkregen kuipjes worden afgekoeld zodat ze hard worden kunnen. In overeenstemming met de onderkant van de praline, wordt een laagje aangebracht dat de kuipjes afsluit. Na een nieuwe koelingsfase worden de bonbons gestort.
Variaties van traditionele pralines
Op de klassieke manier komt men op vier soorten pralines. Het eerste betreft melkchocolade en praline met een vulling samengesteld uit amandel, suiker, vanille, cacao of hazelnoot. Andere praline: pure chocolade en verse room of botercrème, zowel smakelijk als elegant. Liefhebbers kennen ongetwijfeld de versie met pure chocolade en marsepein, en de beroemde manon praline, van witte chocolade of fondant, vaak met koffiesmaak, met een vulling van verse room of boter en een noot in het midden. De herkomst van de manon is niet zeker, sommigen beweren date en chocolatier hem haar heeft bedacht als hommage aan de « Chevalier des Grieux et de Manon Lescaut », een tekst uit de memoires van de Abt Prévost die dateert uit 1731. Anderen hebben geopperd dat een chocolatier zich direct heeft laten inspireren door « Manon », verwijzend naar de opera van Jules Massenet, uit 1884.
Pralines steeds moderner
De meester chocolatiers blijven het recept verbeteren door bijvoorbeeld nieuwe smaken toe te voegen, zoals de gianduja, een mooie melange van geroosterde, gedroogde vruchten en witte suiker. Deze praline staat half tussen de marsepein, vanwege de witte suiker, en de praline, door de toevoeging van gedroogd fruit. Het kleine beetje extra bestaat uit de toevoeging van cacaoboter of chocolade. De ganache versie gebruikt gekookte room en chocolade, ingrediënten waar men soms likeur, thee of fruit aan toevoegt. Als u liever een truffel heeft, is het goed te weten dat het hier gaat om een zachte melange van boter, fondant en chocolade, dat vaak wordt verrijkt met een likeur. Om de kwaliteit van een praline in te schatten: kijkt u naar de kleur, de glans en de homogeniteit van de nuances. Controleer of de buitenkant fijn en regelmatig is en dat deze scherp breekt. Wat het aroma betreft, moet het de belangrijkste smaak vrijgeven, en vervolgens die van de vulling voordat het de smaak van de chocolade en niet van de suiker uitademt.